Dagobert Duck of Meneer Read

Mischa 1.882 maal bekeken.
arm, rijk, erfenis, geld, bejaard, fonograaf

BRATTLEBORO - Een arme bejaarde man uit de stad Brattleboro in Vermont (Amerika) bleek helemaal niet zo arm te zijn als iedereen dacht.

De mensen kenden hem als de zuinige oude man die ondanks zijn leeftijd nog een lange tijd als pompbediende en schoonmaker had gewerkt.
Het was de man die regelmatig op zoek ging naar sprokkelhout voor de openhaard en zijn jas met veiligheidsspelden bij elkaar hield.

Tijdens de kerstdagen kwam hij langs in de kerk voor een lekkere maaltijd en stadsgenote Ruth Marx breide een warme muts voor hem omdat ze het zo zielig vond dat hij geen geld had om warme kleren te kopen.

Toen hij op 92-jarige leeftijd overleed, bleek hij echter niet arm, maar juist erg rijk te zijn.
Het plaatselijke ziekenhuis ontving 4,8 miljoen dollar van hem en de bibliotheek kreeg 1,2 miljoen dollar. Ook andere instellingen ontvingen geld.

Zijn advocaat Laurie Rowell vertelde dat hij ongelooflijk zuinig was. Als hij haar kantoor bezocht parkeerde hij een heel stuk verder, omdat hij daar gratis kon parkeren.
In de bibliotheek las hij regelmatig de Wall street Journal (een krant over bedrijven en geld).
Hij bleek een groot talent te hebben voor het ontdekken van kleine bedrijven die sterk groeiden. Hij hielp deze bedrijven door aandelen te kopen (stukjes van het bedrijf) en als het bedrijf groter was geworden, verkocht hij deze aandelen voor een hogere prijs. Zo verdiende hij door de jaren heen miljoenen dollars.

Naast geld, gaf hij na zijn dood ook een fonograaf van Edison (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fonograaf) met tientallen bijbehorende rollen na aan het historisch museum.

Meneer Read was de eerste uit zijn familie die ging studeren. Daarvoor moest hij iedere dag ongeveer 6 kilometer lopen naar de universiteit. Zijn ouders hadden geen geld voor een fiets.